جوابیه رسیده

دریای وجود من که پاک است لب لب سگ مرا زیاد است


مثل معروف است که از زبان سگ آب دریا نجس نمی شود.

کم نبوده است رنجهای بی سابقه و ممتد ائمه (ع) و ستم هایی که بر شیعیان در طول تاریخ رفته و هم اینک نیز بر یاران مظلوم و بی ادعای مولایمان حضرت علی (ع) می رود. اینک که در آستانه عید غدیر ، عید ولایت و جانثاری ، عید مظلومیت فراموش شده در برگه های تاریخ هستیم .بر خود لازم دانستم این چند خط را در جوابیه شما بنگارم .لازم به توجه است که اینجانب بارها به این کاخ که شما نام برده اید رفته ام ، و البته اکنون که این نوشته ها را دیدم با خود اندیشدم که اگر کاخها این گونه می توانست منشأ فعالیتهای خیرخواهانه و مدبرانه باشد پس نعمت های گرانبهایی از دست رفته است!!؟ و اما بعد می خواهم بدانی که من یک فرهنگی هستم که غریب 9 سال است در خدمت فرزندان این استان که نامش را آویزه وبلاگ خود نموده اید هستم و می بینید که به احتمال زیاد مانند شما گردنی کلفت، و خوشی زیر دل، اوقات فراغتی طولانی ندارم که هر وقت از گوشه ای گزیده شدم دادم در بیاید یا اگر خبر ناواقعی یا در خور توجهی برای بردن آبروی مومنی یافتم آنرا آویزه دست نمائیم .

چگونه است که برخی به راحتی به آبروی مومنین یورش برده و خود را راحت و آسوده از هر کمین گاهی می دانند البته بدانید که خداوند در کمین شماست. و این بازیهای زشت آلودی که هراز گاهی باب می کنید تا لطمه و صدمه ای بر بدنه نظام مقدس جمهوری اسلامی بزنید، پشیزی ارزش ندارد، و این را هم شما و هم خوانندگان وبلاگ شما بدانند در این کاخی که شما از آن یاد می کنید نه از زیور آلات و گنجینه های خزانه خبری هست و نه از موضوعاتی که شما به آن علاقه مند هستید و امروز به واسطه نظام مقدس جمهوری اسلامی از آن محرومید و شاید در حسرت آنها گزیده گشته ای و هر چند گاهی پی موضوعی برای مرهم نهادن بر زخم خویش هستید. ما که از نشانه های این کاخ جز کتب علمای اسلام و بزرگان دین و استفاده از فرهنگیان و دلسوزان دین و مومینین و خادمین مساجد جهت نشر علوم و فرهنگ عمومی اسلام چیز دیگری ندیدیم و اگر اینها نشانه های کاخ است پس کاخ سران و تکیه گاههای پر و قوی بعضی از آقایان که امید است شما نگارنده عزیز جزء آنها نباشید چه نام دارد .

امید که همه ما در زبان و نوشتار و گفتار خدای عالم را حاضر و در حضور او معصیت نکنیم که بالاترین معصیت ریختن آبروی مومن است که جزایی بس سنگین و آتشی خاموش ناشدنی در پی دارد.

به امید هدایت